Η ομιλία μου στο κοινό συνέδριο της Περιφέρειας και των Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 25 Ιουνίου 2018, με μοναδικό θέμα το Σκοπιανό.
Αναλυτικά, η ομιλία
«Τούτες τις μέρες υπάρχουν κάποιοι που χαίρονται ότι δήθεν έδωσαν λύση σε ένα μείζον εθνικό θέμα, το οποίο κατά τα λεγόμενά τους εκκρεμούσε για δεκαετίες!!! Στήθηκαν φιέστες, γιορτές, παρατέθηκαν για τους «υψηλούς προσκεκλημένους» πλουσιοπάροχα δείπνα, εκδηλώθηκαν συναισθήματα χαράς και ενθουσιασμού συνοδευόμενα από αγκαλιές συγκίνησης, ίδια με αυτά που ακολουθούν το ιερό μυστήριο της «βάφτισης»! Μόνο που σ’ αυτή τη βάφτιση αγνοήθηκε ο κόσμος, ο λαός, οι πολίτες. Υπάρχουν λοιπόν πολλοί περισσότεροι που νιώθουμε θυμό, αγανάκτηση, νιώθουμε να κλυδωνίζονται οι αξίες μας.
Ως άνθρωποι, ως πολίτες αυτής της χώρας υπάρχουν διάφορα, που μπορεί πολυεπίπεδα να μας διαφοροποιούν, μικρές ή μεγαλύτερες καθημερινές διαφωνίες ή αντιπαραθέσεις. Υπάρχουν όμως πολύ περισσότερα και πολύ μεγαλύτερα που μας ενώνουν βαθιά. Οι αξίες - η Κλασική Ελληνική Παιδεία, η κοινή μας ελληνική καταγωγή, η κοινή μας ιστορία και πολιτισμός - οι ρίζες των οποίων χάνονται στα βάθη των αιώνων, αλλά είναι αυτές οι αξίες που εξακολουθούν να φωτίζουν την ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Μας ενώνει η χώρα μας, η Ελλάδα μας, η Μακεδονία μας.
Η κυβέρνηση νιώθει λέει «υπερήφανη» γιατί πέτυχε το erga omnes, πέτυχε δηλαδή για τη γείτονα χώρα ένα όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις. Είναι όμως αυτό αρκετό; Αντί να ζητήσει πρώτα τις απαραίτητες αλλαγές στο σύνταγμα της FYROM, που φανερώνουν αλυτρωτισμό απέναντί μας, στις αλλαγές ονομασιών, στην απομάκρυνση αγαλμάτων κ.ά., που δείχνουν σφετερισμό της ελληνικής ιστορίας, βιάστηκε να υπογράψει πρώτα λύση στο ονοματολογικό και σε άλλα επικίνδυνα για τη χώρα μας σημεία. Λένε ότι, συνήθως, «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», και πλείστες φορές η ελληνική θυμοσοφία έχει δικαιωθεί. Στη συγκεκριμένη συμφωνία οι λεπτομέρειες είναι πολλές και ιδιαίτερα σημαντικές. Τι γίνεται όμως, κυρίως, με το γεγονός ότι οι κάτοικοί της θα αναγνωρίζονται ως «Μακεδονική Εθνότητα» και η γλώσσα τους ως «Μακεδονική»; Οι αναφορές και οι αποδείξεις στην ιστορία από σημαντικούς ιστορικούς συγγραφείς είναι χιλιάδες σε σχέση με τη καταγωγή και τη γλώσσα των γειτόνων μας! Πρόκειται για 2 εκατομμύρια περίπου ανθρώπους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι αλβανικής, βουλγαρικής και σλαβικής καταγωγής και η γλώσσα τους είναι σλαβική ή αλβανική ( σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση της βουλής των Σκοπίων).
Η συμφωνία που η κυβέρνηση μας έφερε έχει πολλά γκρίζα έως σκοτεινά σημεία και όσα προβλήματα κι αν βαυκαλίζεται ότι λύνει με αυτή, στην ουσία ανοίγει, κατά τη γνώμη μου, τον ασκό του Αιόλου, δημιουργώντας πολλά περισσότερα. Από πού να αρχίσει κάποιος και που να τελειώσει; Την σύγχυση που θα φέρει στα ελληνικά μακεδονικά προϊόντα; Πως θα ονομάζεται το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας; το αεροδρόμιο Μακεδονία; Και τόσα άλλα. Ο πιο διάσημος Έλληνας, ο Αλέξανδρος ο Μακεδών, τι θα είναι;
Θαρρώ πως όλοι συμφωνούμε ότι η καλή σχέση με τους βόρειους γείτονές μας είναι σημαντική ! Θα συμφωνήσουμε επίσης ότι χρειάζεται να δημιουργούνται συνθήκες για την προκοπή και την ευημερία όλων, να ανοίγονται δρόμοι συνεργασίας και κανάλια ουσιαστικής επικοινωνίας, από τη μια και από την άλλη πλευρά! Δεν μπορούμε όμως να αποδεχθούμε μια συμφωνία που ξεκίνησε «ανάποδα», δηλαδή με το ονοματολογικό και έχει υπογραφεί χωρίς ευρύτατη πολιτική και κυρίως κοινωνική αποδοχή. Ως Έλληνας, και κυρίως ως Μακεδόνας θεωρώ ότι μια τέτοια υψίστης σημασίας εθνική συμφωνία θα έπρεπε, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά της, να λάβει υπόψη της και τη γνώμη του Ελληνικού λαού μέσα από ένα δημοψήφισμα. Η Ελλάδα είναι η μήτρα από την οποία γεννήθηκε η δημοκρατία και η δημοκρατία επιτάσσει τούτη τη στιγμή να ακουστεί η φωνή του λαού, ο οποίος ήδη, διαμαρτύρεται έντονα. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, θα έχει την τύχη άλλων παλαιότερων συμφωνιών, οι οποίες είχαν βραχεία διάρκεια και ακυρώθηκαν. Θυμίζω επιγραμματικά την συμφωνία που υπογράφτηκε το 1924 μεταξύ Νικολάου Πολίτη και Καλφώφ, η οποία ακυρώθηκε 7 μήνες αργότερα. Το ίδιο έγινε και με την συμφωνία του 1926, γνωστή ως σύμφωνο Κανακάρη Ρούφου και Γαβρίλοβιτς, που παραχωρούσε στη Σερβία δικαιώματα επί ελληνικού εδάφους. Η συμφωνία αυτή κράτησε όσο και η δικτατορία του Πάγκαλου. Η συμφωνία Τσίπρα / Κοτζιά και Ζόραν Ζάεφ θα έχει την ίδια τύχη, αφού ο ελληνικός λαός εναντιώνεται σχεδόν καθολικά στη δημιουργία ενός πλαστού μακεδονικού κράτους.
Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Μακεδονία!».
Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Μακεδονία!».
Σας ευχαριστώ!
