Τα αγροτικά επιμελητήρια έχουν συσταθεί εδώ και πολλές δεκαετίες σ’όλα τα προηγμένα οικονομικά κράτη του κόσμου και έχουν βοηθήσει ουσιαστικά στην ανάπτυξη τους. Το Αγροτικό Επιμελητήριο είναι ένας πρωτότυπος οργανισμός υπό την αιγίδα του Κράτους, όπως και όλα τα άλλα επιμελητήρια (Επαγγελματικό, Οικονομικό, Τεχνικό, κ.ά), ανάμεσα στο δημόσιο και στους επαγγελματίες αγρότες. Ο ρόλος του είναι να προσφέρει υπηρεσίες που αποτελούν μέρος ενός οράματος γεωργικού ενδιαφέροντος και συμφέροντος. Είναι επιτακτική ανάγκη να αναγνωρισθεί ότι ο αγρότης χρειάζεται,όπως πολλές άλλες επαγγελματικές ομάδες τον δικό του εξειδικευμένο φορέα.
Αυτό το όραμα, έχει εκφραστεί στο στρατηγικό σχέδιο: «ΚΑΠ 2010: βιώσιμη γεωργία, υπεύθυνοι αγρότες», εκπονημένο από επιστήμονες και ανθρώπους του αγροτικού μόχθου και στηριγμένο από οικονομικές εισφορές προερχόμενες από ανθρώπους «της γης», (όπως γίνεται στα υπόλοιπα Επιμελητήρια, π.χ. ο επαγγελματίας συνεισφέρει στο Επαγγελματικό κτλ). Ως εκ τούτου είναι ένας θεσμός που θα βοηθήσει ουσιαστικά στην αγροτική ανάπτυξη και της χώρας μας.Ένα τέτοιο επιμελητήριο θεωρείται πως δίνει νόημα στη δράση των αγροτών και των συνεργατών τους.
Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες ακούγονται συνθήματα όπως, “ Αναδιάρθρωση καλλιεργειών ”, “ Δυναμικές καλλιέργειες ”, και πολλές άλλες εύηχες, παρωχημένες και λαϊκίστικες προτάσεις. Επίσης, κάθε είδους “ειδικοί ” αυτοσχεδιάζουν για να λύσουν τα χρόνια προβλήματα της ανεπαρκούς ελληνικής γεωργίας.
Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες ακούγονται συνθήματα όπως, “ Αναδιάρθρωση καλλιεργειών ”, “ Δυναμικές καλλιέργειες ”, και πολλές άλλες εύηχες, παρωχημένες και λαϊκίστικες προτάσεις. Επίσης, κάθε είδους “ειδικοί ” αυτοσχεδιάζουν για να λύσουν τα χρόνια προβλήματα της ανεπαρκούς ελληνικής γεωργίας.
Σε μια αγροτική κοινωνία, όπως η ελληνική, που εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από υπερβολικά περίπλοκη κατάτμηση των αγρών και των καλλιεργειών , η δυνατότητα να καθορίζονται τιμές και να διευθετούνται ζητήματα μεταξύ όλων των παραγόντων,κάνει όλους τους εμπλεκόμενους -αγρότες, εμπόρους αγροτικών προϊόντων ή φαρμάκων κ.ά.- πιο προσεκτικούς και συνεταίρους κατά κάποιον τρόπο.
Με ενιαία γραμμή σε όλη τη χώρα το Αγροτικό Επιμελητήριο ρίχνει «άγκυρα» την εμπειρία των μελών του στους γεωργικούς, οικονομικούς και περιβαλλοντικούς τομείς. Έτσι τα Αγροτικά Επιμελητήρια θα συμβάλλουν ενεργά στις συζητήσεις σχετικά με τις ΚΑΠ και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης προς το συμφέρον των αγροτών, των πολιτών και των καταναλωτών.
Οι αγρότες μπορούν να επωφεληθούν από διάφορα είδη ενισχύσεων ανάλογα με τις δραστηριότητές τους, τα οποία θα προωθεί και θα κάνει γνωστά το Επιμελητήριο . Επιπλέον θα υπόκεινται σε ένα σύστημα κοινωνικής προστασίας της δικής τους εργασίας. Π. χ. Για τις διατυπώσεις σχετικά με τη δημιουργία ενός αγροκτήματος, οι αγρότες δεν θα πρέπει να επικοινωνήσουν με το τμήμα Γεωργίας της νομαρχίαςήτης περιφέρειας από τηνοποία εξαρτώνται.
Η Υγιεινή και η Ασφάλεια θα βαρύνει τους αγρότες-εργοδότες και οι σχετικές δηλώσεις π.χ. για την απασχόληση των εργαζομένων, το αγρόκτημα κτλ θα ελέγχονται από δικά τους όργανα. Έτσι θα αποφευχθούν πιθανώς, παραπλανητικέςδηλώσεις, αφού ο κάθε αγρότης θα προσπαθεί να αυτοπροστατευθεί.
Θεωρείται σήμερα, επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός Αγροτικού Επιμελητηρίου, το οποίο δεν ξέρουμε γιατί η Ελλάδα στερείται.
Θα σας δώσουμε για παράδειγμα τα εξής:
α) Πριν 3-4 χρόνια η καλλιέργεια καλαμποκιού υπέστη κρίση, με πτώση της τιμής του προϊόντος. Από 200€/τόνο η τιμή κατέβηκε στα 130€/τόνο αδυνατώντας να καλύψει στην Ελλάδα ακόμα και το κόστος παραγωγής. Στη γειτονική Ιταλία εγκαίρως, αντικατέστησαν τη μεγαλύτερη έκταση της καλλιέργειας του καλαμποκιού με σόγια, της οποίας η τιμή στην αγορά είναι περίπου 350€/τόνο με μέση απόδοση στα 400kg/στρέμμα και το κόστος παραγωγής στο ¼ του κόστους του καλαμποκιού.
β) Στις 23 και 24 Ιανουαρίου του 2008, η Επιτροπή των Περιφερειακών Γεωργικών Επιμελητηρίων των Ευρωπαϊκών Χωρών –και όχι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης- πήγε στις Βρυξέλλες για να συναντηθεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Αγροτικών Υποθέσεων, καθώς και με τον κ. Michel Barnier, Επίτροπο για την Ευρωπαϊκή Περιφερειακή Πολιτική , και τον Jean-Pierre Jouyet, Γραμματέα αρμόδιο για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις. Κατά τη συζήτηση για «το δελτίο υγείας» το οποίο θα πρέπει να προβλέπει η ΚΑΠ μετά το 2013, η Επιτροπή των Περιφερειακών Γεωργικών Επιμελητηρίων της Ε.Ε. υπενθύμισε με την ευκαιρία αυτή, τους κύριους προσανατολισμούς της: Να εισαχθούν πιο δίκαιοι κανόνες εμπορίου μεταξύ των αγροτών, μέσω της αναπροσαρμογής και του αναπροσανατολισμού των ενισχύσεων σύμφωνα με τον "Πρώτο πυλώνα" και υπέρ των λιγότερο ενεργοβόρων κλάδων ή αυτών που βρίσκονται σε ευαίσθητες περιοχές. Να διατηρηθεί και να ενισχύσει τους κατάλληλους μηχανισμούς για να ρυθμίσει τις αγορές και να δημιουργήσει νέους μηχανισμούς για τη διαχείριση των κινδύνων. Αυτή η αλλαγή έρχεται ως μέρος μιας ισχυρής κινητοποίησης των Περιφερειακών Ευρωπαϊκών Γεωργικών Επιμελητηρίων- και το ξανατονίζουμε, όχι των Υπουργείων Αγροτικής Ανάπτυξης- για να ακούσει η Ευρώπη τη φωνή μιας γεωργίας προσαρμοσμένης στις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις. Να κάνει μια αποτίμησηγια τον ενδεχόμενο αντίκτυπο των προκαταρκτικών προτάσεων της Επιτροπής. Η Διαβούλευση με όλα τα Περιφερειακά Ευρωπαϊκά Γεωργικά Επιμελητήρια ξεκίνησε από τα μέσα Φεβρουαρίου 2008 ύστερα από κοινό αίτημα του Υπουργού Γεωργίας και Αλιείας της Ε.Ε και του Επιτρόπου για την Ευρωπαϊκή Περιφερειακή Πολιτική.
Τα παραπάνω οι Έλληνες καλλιεργητές θα μπορούσαν να τα είχαν πληροφορηθεί μέσω του επιμελητηρίου τους και να πράξουν αναλόγως.
Νομίζουμε ότι πολλά από τα προβλήματά μας θα μπορέσουν να βρουν λύση αντιγράφοντας μεθόδους και ενέργειες αυτών που ήδη έλυσαν πολλά προβλήματα της δικιάς τους γεωργικής ανάπτυξης, δηλαδή των προηγμένων κρατών που διαθέτουν επιμελητήρια καιπου είναι παρόντα με ανταγωνιστικά γεωργικά προϊόντα σε όλεςτις αγορές του κόσμου. Το Γεωργικό Επιμελητήριο της Ελλάδας πρέπει να ιδρυθεί σύμφωνα με τα πρότυπα των προηγμένων αυτών κρατών για να μεταφέρει στους Έλληνες αγρότες τη γνώση και τους τρόπους δράσης των ξένων αγροτών. Πρέπει όμως να ληφθούν και να μπουν δικλείδες ασφαλείας ούτως ώστε το Γεωργικό Επιμελητήριο να είναι το «κάτι άλλο». Να μην ακολουθήσει το δρόμο ούτε των διαβρωμένων και καταχρεωμένων Αγροτικών Συνεταιρισμών και των Ενώσεων τους, ούτε των αναποτελεσματικών και κομματικοποιημένων Αγροτικών Συλλόγων της χώρας, ούτε του ανεπαρκούς και μη αντάξιου των προσδοκιών Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου. Αυτός ο νέος «οργανισμός» θα πρέπει να στελεχωθεί από ειδικούς του κλάδου που θα στηρίξουν ουσιαστικά τον αγροτικό τομέα σε αντίθεση με τους Γεωπόνους του Υπουργείου Γεωργικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, οι οποίοι είναι σχεδόν ανενεργοί, ασχολούμενοι κύρια με γραφειοκρατικές διαδικασίες, κλεισμένοι στα γραφεία τους.
