Αθανάσιος Μασλαρινός. Πρόεδρος Συλλόγου Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών
Οι μηχανές της ανάπτυξης σταμάτησαν εδώ και πολύ καιρό. Οι Έλληνες έχουμε κατανοήσει ότι το 100% από εμάς θα δούμε αύξηση των φόρων μας. Αποτέλεσμα; Από τη μια πλευρά, οι εταιρείες προβλέπουν μείωση των κεφαλαίων τους και ως εκ τούτου επενδύουν λιγότερο, προσλαμβάνουν λιγότερο, αν δεν απολύουν κιόλας. Από την άλλη πλευρά, η κατανάλωση έχει σταματήσει. Εξ αιτίας της αύξησης της φορολογίας και της μείωσης των εσόδων τα νοικοκυριά, αντί να καταναλώνουν και να συμβάλουν έτσι στην ανάπτυξη, δεν έχουν να ξοδέψουν.
Οι κυβερνήσεις από τον Οκτώβριο του 2009 επέλεξαν να στραγγαλίσουν τις επιχειρήσεις. Το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών αναμένει ότι το 2013, το περιθώριο κέρδους των επιχειρήσεων θα κυμανθεί σε χαμηλότερα επίπεδα από το 1985!
Υπήρξε μια πρώτη υπεκφυγή στις αποφάσεις ως τις επαναληπτικές εκλογές του περασμένου Ιουλίου. Η δεύτερη υπεκφυγή έρχεται από το Σεπτέμβριο του 2012 ως σήμερα, και μέχρι να ανακοινωθούν τα νέα οδυνηρά οικονομικά μέτρα. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να υποστηρίζεται από όλους. Εκτός ή στο ελάχιστο βέβαια, από τους μετέχοντες σε αυτή, τα μέλη του Κοινοβούλιο και τους κατέχοντες μεγαλοεπιχειρηματίες.
Ένα μέτρο που είναι ιδιαίτερα αντιπαραγωγικό και χαρακτηρίζεται από γενικευμένη δυσπιστία προς την επιχειρηματικότητα είναι η μετάβαση στη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών από το πρώτο ευρώ με 30% φόρου. Αυτό σημαίνει ότι ένας επιχειρηματίας που έχει επενδύσει τις οικονομίες του σε ένα έργο που έχει δημιουργήσει πλούτο και απασχόληση θα πρέπει να «τρυπηθεί» κυριολεκτικά από το κράτος με τα 2/3 της αξίας του. Με το ρυθμό αυτό, ποιος επιχειρηματίας θέλει να ρισκάρει πια στην Ελλάδα; Στη Γερμανία, για παράδειγμα, τα περισσότερα κέρδη του κεφαλαίου φορολογούνται με 26,5% και 0% στο Βέλγιο. Περιττό να πούμε ότι οι καμπάνες της μετεγκατάστασης για αρκετές μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις άρχισαν ήδη να ηχούν. Και δεν είναι μόνο το 1,3 εκατομμύρια άτομα που θα φτάσει η ανεργία, είναι και οι περισσότερες των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης που χάνονται.
Επιπλέον, οι επιχειρηματίες αισθάνονται πρόβατα σε σφαγή, όπως και χιλιάδες νοικοκυριά που βλέπουν από τη μια το εισόδημά να μειώνεται κι από την άλλη τους φόρους να αυξάνονται. Δηλαδή, κάθε οικογένεια που κερδίζει περισσότερα από 990,00 € το μήνα καθαρά, θα τιμωρείται με μείωση του εισοδήματός της, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.
Η έλλειψη πολιτικού θάρρους ωθεί στην αύξηση των φόρων και όχι στη μείωση των μη παραγωγικών δημόσιων δαπανών και στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας στην υπηρεσία της απασχόλησης. Αυτό είναι αντίθετο από ότι χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή, αφού μια καλή οικονομική πολιτική βασίζεται σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την ανταγωνιστικότητα και την μείωση των δημοσίων δαπανών. Καταστροφικές είναι λοιπόν οι αποφάσεις της τρόικας, που η κυβέρνηση θα έρθει να «κλειδώσει» προσθέτοντας κρίση στην ήδη υπάρχουσα κρίση.
Οι μηχανές της ανάπτυξης σταμάτησαν εδώ και πολύ καιρό. Οι Έλληνες έχουμε κατανοήσει ότι το 100% από εμάς θα δούμε αύξηση των φόρων μας. Αποτέλεσμα; Από τη μια πλευρά, οι εταιρείες προβλέπουν μείωση των κεφαλαίων τους και ως εκ τούτου επενδύουν λιγότερο, προσλαμβάνουν λιγότερο, αν δεν απολύουν κιόλας. Από την άλλη πλευρά, η κατανάλωση έχει σταματήσει. Εξ αιτίας της αύξησης της φορολογίας και της μείωσης των εσόδων τα νοικοκυριά, αντί να καταναλώνουν και να συμβάλουν έτσι στην ανάπτυξη, δεν έχουν να ξοδέψουν.
Οι κυβερνήσεις από τον Οκτώβριο του 2009 επέλεξαν να στραγγαλίσουν τις επιχειρήσεις. Το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών αναμένει ότι το 2013, το περιθώριο κέρδους των επιχειρήσεων θα κυμανθεί σε χαμηλότερα επίπεδα από το 1985!
Υπήρξε μια πρώτη υπεκφυγή στις αποφάσεις ως τις επαναληπτικές εκλογές του περασμένου Ιουλίου. Η δεύτερη υπεκφυγή έρχεται από το Σεπτέμβριο του 2012 ως σήμερα, και μέχρι να ανακοινωθούν τα νέα οδυνηρά οικονομικά μέτρα. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να υποστηρίζεται από όλους. Εκτός ή στο ελάχιστο βέβαια, από τους μετέχοντες σε αυτή, τα μέλη του Κοινοβούλιο και τους κατέχοντες μεγαλοεπιχειρηματίες.
Ένα μέτρο που είναι ιδιαίτερα αντιπαραγωγικό και χαρακτηρίζεται από γενικευμένη δυσπιστία προς την επιχειρηματικότητα είναι η μετάβαση στη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών από το πρώτο ευρώ με 30% φόρου. Αυτό σημαίνει ότι ένας επιχειρηματίας που έχει επενδύσει τις οικονομίες του σε ένα έργο που έχει δημιουργήσει πλούτο και απασχόληση θα πρέπει να «τρυπηθεί» κυριολεκτικά από το κράτος με τα 2/3 της αξίας του. Με το ρυθμό αυτό, ποιος επιχειρηματίας θέλει να ρισκάρει πια στην Ελλάδα; Στη Γερμανία, για παράδειγμα, τα περισσότερα κέρδη του κεφαλαίου φορολογούνται με 26,5% και 0% στο Βέλγιο. Περιττό να πούμε ότι οι καμπάνες της μετεγκατάστασης για αρκετές μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις άρχισαν ήδη να ηχούν. Και δεν είναι μόνο το 1,3 εκατομμύρια άτομα που θα φτάσει η ανεργία, είναι και οι περισσότερες των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης που χάνονται.
Επιπλέον, οι επιχειρηματίες αισθάνονται πρόβατα σε σφαγή, όπως και χιλιάδες νοικοκυριά που βλέπουν από τη μια το εισόδημά να μειώνεται κι από την άλλη τους φόρους να αυξάνονται. Δηλαδή, κάθε οικογένεια που κερδίζει περισσότερα από 990,00 € το μήνα καθαρά, θα τιμωρείται με μείωση του εισοδήματός της, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.
Η έλλειψη πολιτικού θάρρους ωθεί στην αύξηση των φόρων και όχι στη μείωση των μη παραγωγικών δημόσιων δαπανών και στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας στην υπηρεσία της απασχόλησης. Αυτό είναι αντίθετο από ότι χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή, αφού μια καλή οικονομική πολιτική βασίζεται σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την ανταγωνιστικότητα και την μείωση των δημοσίων δαπανών. Καταστροφικές είναι λοιπόν οι αποφάσεις της τρόικας, που η κυβέρνηση θα έρθει να «κλειδώσει» προσθέτοντας κρίση στην ήδη υπάρχουσα κρίση.
