Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Αθανάσιος Μασλαρινός: Η οικογένειά μου το "Α" και το "Ω"!

Οσοι του έχουν εμπιστευθεί τα παιδιά τους στο Κέντρο Διδασκαλίας Ξένων Γλωσσών που διατηρεί τον γνωρίζουν καλά, οι περισσότεροι τον έμαθαν όμως από την τηλεόραση (χάρη σε πρόταση του Νίκου Τσέπελα σ' ανύποπτο χρόνο) όπου έχει πλέον καθιερωθεί στην παρουσίαση δελτίων ειδήσεων (του ΤΗΛΕ ΕΠΙΛΟΓΕΣ). Βεβαίως ήδη κρίνεται επιτυχημένη και η πολιτική του σταδιοδρομία μέχρι σήμερα σε τοπικό επίπεδο. Η συνέντευξη που ακολουθεί αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία να γνωρίσουμε άγνωστες πτυχές της ζωής και του χαρακτήρα του Αθανάσιου Μασλαρινού...


Πότε και πώς αποφάσισες ν' ασχοληθείς με τη δημοσιογραφία;

Κατ’ αρχήν, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος. Η κύρια εργασία μου είναι καθηγητής ξένων γλωσσών. Διδάσκω τη γαλλική γλώσσα στο Κέντρο Ξένων Γλωσσών που έχω εδώ και 23 χρόνια.
Η ενασχόλησή μου με τη δημοσιογραφία προέκυψε, όταν, αναπάντεχα, δέχθηκα την πρόταση από τον κ. Νίκο Τσέπελα. Τότε, ο χρόνος μου το επέτρεπε και είχα την περιέργεια να δοκιμάσω και σε αυτόν τον χώρο. Επειδή από τη φύση μου είμαι άνθρωπος πολύ κοινωνικός και το μεράκι μου για ενασχόληση με τα κοινά με έκαναν να θεωρήσω πως αυτός ο χώρος θα μπορούσε να με εκφράσει κι έτσι το αποφάσισα.

Ποιο από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα θεωρείς ότι σου ταιριάζει περισσότερο;

Θα το έθετα λίγο διαφορετικά. Δεν θα ξεχώριζα συγκεκριμένο έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο. Παρ’ όλη τη γοητεία του έντυπου τύπου, θα έλεγα ότι σήμερα ο ηλεκτρονικός τύπος, στο σύνολό του, δίνει τη δυνατότητα για πιο άμεση επικοινωνία, είτε πρόκειται για τηλεόραση, είτε πρόκειται για ηλεκτρονικό τύπο (site), χάρη στα προνόμια της αμεσότητας.


Μπορείς να ανακαλέσεις στη μνήμη σου και να περιγράψεις την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή σου στο επάγγελμα;
Αν μιλάμε για το κύριο επάγγελμά μου, η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή έχουν να κάνουν με την επιτυχία ή την αποτυχία των μαθητών μου. Αν εννοείτε στη δημοσιογραφία, η χειρότερη στιγμή ήταν η πρώτη μου εμφάνιση σε δελτίο ειδήσεων. Την καλύτερη, την περιμένω ακόμη.

Πολιτική ή δημοσιογραφία; Μπορούν άραγε να συνδυαστούν αυτά τα δύο;
Πολιτική. Είναι δύσκολος ο συνδυασμός. Προς το παρόν, προσπαθώ να κρατώ ισορροπία, επειδή είναι πολύ δύσκολο να κάνεις πολιτική και ταυτόχρονα, από τη θέση της δημοσιογραφίας, να ελέγχεις την πολιτική.

Πώς κρίνεις το επίπεδο των Σερραίων πολιτικών;
Πριν ασχοληθώ ενεργά με την πολιτική ήμουνα πολύ πιο αυστηρός. Τώρα ξέρω ότι εκ των πραγμάτων, πολλές φορές οι αρμοδιότητες τους είναι περιορισμένες. Παρ’ όλα αυτά, θα ήθελα πιο δυναμική την παρουσία των Σερραίων πολιτικών και κυρίως, μεγαλύτερο πνεύμα συλλογικότητας από τους πολιτικούς όλων των χώρων, από τη στιγμή που μιλάμε για προσπάθεια όλων για το καλό του τόπου μας.

Έχεις ανθρώπους που θαυμάζεις, τόσο από τον δημοσιογραφικό τομέα όσο κι απ' τον χώρο της πολιτικής, κι αν ναι για ποιούς λόγους;
Βεβαίως. Όλοι έχουμε πρότυπα. Ο Γιάννης Διακογιάννης, ο Φρέντυ Γερμανός είναι πάντα στο μυαλό μου. Επίσης η Ελένη Βλάχου, η οποία υπήρξε, ίσως, η πιο δυναμική γυναικεία παρουσία στο χώρο. Ο χρόνος έδειξε ότι και οι τρεις ήταν από τις πιο αξιοπρεπείς κι αντικειμενικές παρουσίες στο χώρο της δημοσιογραφίας.
Στην πολιτική το γεγονός ότι στα φοιτητικά μου χρόνια βρέθηκα στη Γαλλία, η προσωπικότητα του Γάλλου προέδρου Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, σημάδεψε τα νεανικά μου χρόνια, αφού ήταν ένας οραματιστής πολιτικός της Ευρώπης. Κι εύχομαι να υπάρξουν, ακόμη και σήμερα, όμοιοί του σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας.


Η οικογένεια τι ρόλο παίζει στην ζωή σου;
Η αρχή και το τέλος όλων. Προέρχομαι από πολυπληθή οικογένεια και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς οικογένεια. Η δημιουργία οικογένειας υπήρξε πάντα πρωταρχικός στόχος για μένα. Η γέννηση δε, του γιου μου είναι ότι σημαντικότερο έχει συμβεί στη ζωή μου. Ακόμη, εύχομαι να γεράσουμε υγιείς με τη σύντροφό μου και να δούμε το γιο μας ευτυχισμένο οικογενειάρχη.

Η πίστη για εσάς, παίζει ρόλο στη πολιτική και στη ζωή γενικότερα;
Αν δεν πιστεύεις δεν προχωράς. Πιστεύεις στο όραμά σου για τον τόπο για την πατρίδα σου και προχωράς. Η πίστη στο Θεό είναι ένα θέμα καθαρά προσωπικό και δεν αφορά ίσως, κανέναν άλλο πέρα από μόνο. Η πίστη μου στο Θεό είναι αυτό που μου δίνει δύναμη κι ελπίδα στη ζωή κι αυτό που με κάνει αισιόδοξο.

Πώς κρίνεις την κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, η άποψή σου για το τι μας περιμένει μελλοντικά;
Για όσους παρακολουθούσαν από κοντά τις εξελίξεις τα τελευταία χρόνια η κατάσταση ήταν αναμενόμενη ως έναν βαθμό. Κανείς όμως, δεν φανταζόταν που θα μας οδηγούσαν τα λάθη του παρελθόντος, ότι θα βιώναμε τέτοιες τραγικές στιγμές. Φοβάμαι ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει κι άλλο. Οι ενδείξεις δεν επιτρέπουν να περιμένω σύντομα κάποιο θαύμα, όμως περιμένω την συλλογική αντιμετώπιση των δυσκολιών από όλους μας διότι μόνο έτσι θα βγούμε από το αδιέξοδο. Πιστεύω ακόμη στους πολιτικούς και στους πολίτες. Συντονισμένες και συνεχείς προσπάθειες όλων θα μας βγάλουν μακροπρόθεσμα από αυτό το αδιέξοδο. Είχαμε απομακρυνθεί ως συμπολίτες ο ένας από τον άλλο και η κρίση αυτή βλέπω πως μας ενώνει σιγά - σιγά. Βρίσκουμε χαμένες αξίες μέσα από αυτή. Δεχόμαστε πλέον την αλήθεια πιο εύκολα, πιο ψύχραιμα. Έτσι, μόνο με την αλήθεια ως γνώμονα θα μπορέσουμε να βγούμε από το αδιέξοδο.

Το θέμα "ΕΡΤ" πώς το σχολιάζεις;
Προσωπικά, δεν θα εξαιρούσα την ΕΡΤ από τους τομείς που χρειάζονται εξυγίανση, όπως γίνεται σε όλο το φάσμα του δημοσίου. Όμως, διαφωνώ με τον τρόπο που αυτό έγινε. Η ανησυχία μου έχει να κάνει με τους ανθρώπους που άδικα χάνουν τη δουλειά τους, καθώς και για τον εθνικό ρόλο που παίζει το σήμα της ΕΡΤ στον ελληνισμό όλης της υφηλίου.

Τι σ' αρέσει και τι θα ήθελες ν' αλλάξει στην πόλη σου;
Οι άνθρωποι δημιουργούν την πόλη που ζουν. Ακόμα, ίσως, δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τι είδους πόλη θέλουμε. Οι δημοτικές αρχές, με αργά βήματα, προσπαθούν να αλλάξουν νοοτροπίες δεκαετιών. Έχουν γίνει βήματα στις αναπλάσεις και στις αστικές συγκοινωνίες που τώρα πια δεν είναι ταμπού. Μου αρέσει που το κέντρο της πόλης απέχει το πολύ 10 λεπτά με τα πόδια από το πιο απομακρυσμένο σημείο της. Δεν μου αρέσει που σχεδόν όλοι πάμε εκεί με το αυτοκίνητο. Θα ακουστεί τετριμμένο, αλλά θα ήθελα περισσότερο ελεύθερο χώρο, περισσότερο πράσινο, παιδικές χαρές, ποδηλατοδρόμους…
Μου αρέσει που είμαστε ακόμη «επαρχία». Που σχεδόν σε κάθε βήμα συναντάς γνωστούς και φίλους και λες μια καλημέρα. Που έχουμε ακόμη ανθρώπινες σχέσεις.
Που η θάλασσα και το βουνό είναι τόσο κοντά μας. Όπως και ο κάμπος στον οποίο ζούμε.


Χρησιμοποιείς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

Ναι. Όσο μπορώ. Προσαρμόστηκα γρήγορα στα νέα μέσα επικοινωνίας διότι τα θεωρώ άμεσα κι αποτελεσματικά, χωρίς να αγνοώ τους κινδύνους που κρύβουν. Με σύνεση και έλεγχο μπορούν να αξιοποιηθούν στο έπακρο.

Προβλέπονται διακοπές στο καλοκαιρινό σου πρόγραμμα;
Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις, οι δικές μου και της συζύγου μου, επιτρέπουν μόνο σύντομες αποδράσεις.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σου;
Να δω τον τόπο μας να αναπτύσσεται πολύ παραπάνω από ότι είναι τώρα. Υπάρχουν άνθρωποι στο νομό Σερρών που γνωρίζουν πολλά στο είδος τους και τις τελευταίες δεκαετίες δημιουργείται, σιγά-σιγά, μια εξωστρέφεια που πρέπει και οφείλουμε -παρά την κρίση- να την αφήσουμε να μας ωθήσει στην πρόοδο. Το μπορούμε.
 
Πηγή: serraikanea.gr

81η Επέτειος Μνήμης του Ολοκαυτώματος

  Ήταν  17 Οκτωβρίου του 1941, όταν κάτοικοι των Άνω και Κάτω Κερδυλλίων στην περιοχή των Σερρών έπεφταν νεκροί από τις σφαίρες των Γερμανών...